Benim gözlerimin önünde ise siyah telefonun manzarası kalıyor, okurken, yatmadan önce yatağın yanına koyduğumda. mavi kırmızı ya da beyaz bir telefonla değiştirebilirdim elbet, ne var ki artık böyle bir şey yapmayacağım, çünkü artık evimde hiçbirşey değişmemeli; değişmemeli ki, ivan’ın, yeni olan o tek varlığın dışında hiçbirşey dikkatimi çekmesin, telefon sessiz kaldığında bekleyişimi bozmasın.
ve Viyana, susuyor.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder