Deniz kırılmaz demişlerdi…

Kırılıyor.

Sana söylediğim hiç bir şarkı yanına varamamış!

Simdi senin değil o şarkı.

Kimsenin değil.

Dünya denizler kadar!

Benim kalbim deniz.

Ama deniz yıkılıyor

Deniz kapanıyor, anlamıyor musun?

Susarak.

Susarak!

Sesinin bütün kapıları kapalı!

Simdi hangi mavi bu denizi kurtaracak?

Ben sevince içimde bayramlar kuruluyor!

Dünya benim kalbim kadar

Ötesi yok!

Sevdim mi din değiştiriyorum ben.

Ayni gökyüzü değil anlamıyorsun.

Yazın kışın sonbaharda!

Başka yıldızlar var; yalnızca denizcilerin bildiği.

Ve onlara ait rüzgarlar.

Ben o rüzgarlara inanıyorum!

Rüzgar yüzümü götürse?

Götürürse götürsün!

Büyük denizlerden, büyük aşklardan bir sey anlaşılmıyor.

Mavisi kalmamış , incileri gömülü...

Ben bir denize inanıyorum

Yalnız benim bildiğim.

Aşka!

Aşkın mümkünlüğüne.

Senin inanmadığın bir dine.

Ben tapıyorum...

Erich Maria Remaque

"Aslında her şey zorunluluk" dedi Grauber yine acı acı. "Yani bizim yaptıklarımızın tümü demek istiyorum. Buna karşılık diğerlerinin yaptıklarına bu niteliği tanımıyoruz. Biz bir kenti bombaladığımızda bu, stratejik bir zorunluluktan ileri geliyor ama karşısı yaptı mı, bir suç oluyor."

"-Bırak doktor şu psikanalizi... Allah belasını versin!

 Biz şimdi rakı içiyoruz."

"Ekonomiyi anlıyor musun? Demek istediğim, geniş çaplı, savaş öncesi, küresel kapitalizm. nasıl işlediğini kavrayabiliyor musun? Ben anlamıyorum, anlayabildiğini söyleyen varsa saçmalıyordur. Hiçbir kural yok, hiçbir billimsel kesinlik yok. Kazanırsın, kaybedersin, bu tamamen risk. Aklıma yatan tek kuralı bir ekonomi profesöründen değil, Wharton'dan bir tarih profesöründen öğrendim. 'korku,' derdi, 'evrendeki en değerli metadır.' bu aklımı başımdan aldı. 'televizyonu aç,' derdi. 'ne görüyorsun? ürünlerini satan insanlar mı? hayır. ürünlerinin yokluğunda duyacağın korkuyu satan insanlar.' tam isabet, haklıydı. Yaşlanma korkusu, yalnızlık korkusu, fakirlik korkusu, başarısızlık korkusu. korku sahip olduğumuz en temel duygu. korku her şeyden önce gelir. Korku satar. Bu benim mantramdı. 'Korku satar'."

Bir filmde, bir kizın güzelliğinden söz ederken oyunculardan birinin arkadaşlarına dönerek, “kız öyle güzel ki, ben dönüp bakmasam bile gövdemin içinden iskeletim dönüp bakıyor,” demesini unutamıyorum sözgelimi. Bir başka filmde de, Sadri Alışık tarafından canlandırılan karakterin, “sokak köpeklerine selam vermek adam olmaya çeyrek var demektir,” cümlesini unutamıyorum.

Kötülük olunan bir şey midir?

 Yoksa yapılan bir şey mi?

Birhan Keskin

dünya ne ki sevgilim,

benim sana yaptığım kubbe yanında?

düşsün, olsun, bırak,

içinde yıldızlar patlıyor.

kolaydır inanmak kadar inanmamak da.

ister sal kendini dünyaya, ister kal yanımda.

her şeyden öte öyle sevdim ki ben seni

yoluna baş koymak diyoruz

biz barbarlar buna.

Albert Camus

"Kışın ortasında, en sonunda içimde yenilmez bir yaz bulunduğunu öğreniyordum."