" Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum."

 

 

 

Ölüm var. Evet.

Ama hayat da var!

Sesini gömmüşler sahi nerede senin çocuk sesin?

 Etinin içinden geçtim.

 Denizin arkasına.

 Sesinin arka odalarına

 Kıyılarda durdum ve bekliyorum.

 
Mektuplar bağlıyorum güvercin ayaklarına

 

Seni bulacaklar.
 
Sen ki gözlerini öldürmek için kurmuşsun.

Sesin çın çın uçurumlar koyuyor hep önüme
 
Atladım ona da buna da ötekine de
 
Yara bere içinde çarpıp duruyorum.

 Sen orada . Sen kıpırdamadan.

Kanımın gümbürtüsünü duyuyor ve gülümsüyor olmalısın!



Sana yaklaştım sanıyorum.
 
Çöl kanunu!

Düşünmeden yürümek lazım.
 
Mırıldanmadan, sayıklamadan, ah etmeden

 Helal ediyorum etimden kopan etleri.

 
Benden aldığın canı.

 Helal ediyorum...

 

Senin yokmuş sesin işte!

- Ölü kalplilere sevişmek yasaklanmalıydı! -

 

 

Yazlık kasabalarda, denize yaslanan mavi kayıklarda

Evlerin pencelerinde ,

Bahçelerde arıyorum

Bu sularda seni arıyorum.

Ölümsüzlüğü değil, 

Senin kirpiklerinde kalmayı

Senin kanatlarını

Seni!

Siyah sulara çarpıyorum ama gitmiyorum hiçbir yere!

Ruhum aşık oldu. Ruhum aşık oldu.

Sonra elim kolum boynum yoldan çıktı.

Kelebeklerden anlarsın

Boynumdaki baharı..

Uyandığında seni ilk goren ben olmaliydim. Kalkıp yürüdüğünü duyuyorum odalarda. Aramizdan hayat yürüyüp geciyor.Yerin sesini duyuyorum. Bir fayans oynuyor, catırdıyor oda, kırılıyor. Duyuyorum. Aynaya bakıyorsun.Yüzünün sesini duyuyorum. Su icen kuslar gibi lavaboya egiliyorsun simdi .

Aramızdan su geciyor. Suyun sesini duyuyorum.

Seni duyamıyorum...