Güzel pencerelerde

Bir kadın elinde şapkası, elinde başı.

Gidebilirdi

İçine kuşlar koyup, tenini kapayıp,

Karnından öpebilirdi seni.

Kabullenemiyor belli

Az yazları

İncir mevsimi bir türlü gelmeyince
Kurulunca kuş tuzakları
Yerlere biraz dut düşmeyince

Yeşil böcekler , karıncalar için

Uçarken ölen, düşemeyen ne varsa gökyüzünde

Kuşları, yaz yapmayan bahçeleri, sarmaşıkları,

Hepsini

Doldurup eteklerine

Tutup elinden senden olma şiirinin

Gitti…

Yüzünü ören taşları bir bir söktüm

Yüzün boşluk
Yüzün yok senin düşle dur artık kendini

Yüzün bende , çekmecelerimde
Kilitler, naftalinler içinde

Nafile

Zaman heryere sızıyor

Zaman hep küf büyütüyor odalarımda

Öç yataklarında seni

Sayıklar gibi

İnler gibi

Ulur gibi

Bekledim.

Kara büyüler

Deniz dibi cinleri

Tüysüz kuşlar

Sesi olmayan

Kör balıklar arasında

İpek, saten, kadife dikiyor

Ve simler, pullar
Ağlıyordum

Sonra kendi ölümü buldum.
Meğer beni bir meydanda, İzmir’in orta yerinde yakmışlar

Kül uçuşmuşum
Biri ölürken bakamazdın filmlerde
Beni seyrettin!

Şimdi bir silah sesi bütün sonları nasıl da değiştirir!

 

 

Yola çıkalım seninle

Büyük gemilerle değil

Büyük denizlerde

Uzun yola çıkalım

Yaşasam napardım?

Ağzımda olta yaraları

Suya geri atladım