Sevgili yeni yıl... Üzerine çok gelindiğinin farkındayım. Kendim için senden en ufak şey istemiyorum. Küçük kardeşlerin ve şans perileri ellerinden geleni yaptılar, her şeyim var , hayatımın ipleri elimde şükür ve mutluluğumu senden isteme cürretini göstermeyeceğim. Kendi mucizemi yaratabilirim. Sevgili ikibinonbir. Sıkı dur, ayağını denk al, dileğimi söylüyorum: Dünyada gülmeyen tek bir çocuk kalmasın. Lütfen. Büyük hayal biliyorum. Ve benim de bu yıl bir kaç çocuğu daha güldürmemi sağla. Dünyayı değiştirebiliriz, yerinden oynatabiliriz. Seni seviyorum yeni yıl. Yüzümü kara çıkarma.

Senin atlasında ben kayıp bir kıta gibi duruyorum denizlerin dibinde. Uykularımda seni büyütüyorum ve mırıldanmıyorum. Beni bulacaksan…. Sözlerin değil , gözlerin değil. Bu kez eylem! Sonsuzluğun ucu açık anlamlarından yorgunum. Zaman mıh gibi aklımda duruyor. TİK-TAK.TİK-TAK. Yeni yıl, yeni bir yıl, hayatımızın yılları. Yoksun.

Charlie: Bunu yapamayız!

Rose: Nereden biliyorsun? Hiç denemedin ki!
Charlie: Evet ama kendimi başımdan vurmayı da hiç denemedim!

If you obey all the rules you miss all the fun.

Katherine Hepburn

Sözlerin kolaylığından sevgimiz küçülüyor. Bizi bu tanınmayacak hale kim getirdi?

Zaman? Zaman az, zaman olamaz. Zaman boy ölçüşemez sözlerin fısıltısızlığıyla. Bu ıssızlığa kalbimizi ve tende yaraları , bu büyük boşluğu gözlerimize kim koymuş olabilir?

Yaşadığım dünya, yarı vahşi bir insanın canlı görüntülerle dolu dünyası, ilk kez çevremin yargılarından ve önyargılarından kurtulmuş olarak yaşıyorum, dünya üzerine hiçbir yargıya varmaktan yana değilim, yalnızca anlık bir yanıttan, ağlamaktan ve yakınmaktan, mutluluk ve sevinçten, açlık ve susuzluktan yanayım, çünkü ben çok uzun bir zaman yaşamadım.

Charlie Chaplin ile Albert Einstein sohbet ediyorlarmış.. Bu sohbet sırasında Einstein ünlü yönetmene takdirlerini sunmuş:
— Bütün dünya sizin filmlerinizi anlıyor ve takdir ediyor.. mensup oldugu sanat dalını evrensellestiren ender kişilerden birisiniz...
Charlie Chaplin: — Haklısınız, demiş
- Bunlar iltifat degil gerçegin ifadesidir.. fakat sizin durumunuz daha enteresan.. sizi anlayabilen kimse yok.. buna ragmen tüm dünya sizi tanıyor ve size hayran...

Turgut Uyar

umursamıyorum yılgınlığımı filan
çünkü sessizce yaşanmalı her şey
bir devrim sessizce olmalı mesela
ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun

bir palyaço neden yalan söylesin ki
ben palyaço olsaydım söylemezdim
marangoz olsaydım da söylemezdim
ben insan olsaydım yalan söylemezdim

Baksana karanlığa, sana ne yazdım!
Bu şehre bu sokaklara,yırtık bıraktığın denize, sensiz kendime bile. Sığamadım!
Yapamadım. Bu yüzlerle, bu duvarlarda. Bu güneşle, bu şehirle, buralarda. Ağır aksak içim kuyu uğultu. Susamadım. Gecesine sığındım. Kendimi kendimle koca bir kavgaya tuttum tutuşturdum. Yenemedim. Seninle sevdiğim denizi. Sensiz geçemedim. Deniz dibi cinleri. Kara büyüler. Bana verdiğin çiçekler. Bir yalana bir destan yazıyorum şimdi. Gerçekler güzel değil. Sular artık güzel değil. Yıkanmadım
Başımın tacı! Çarpıp çıktığın kapı bin yerinden kilitli. Duvarlarda gölgeler. Evsizim, uyumadım
Gitmediğim yerlerde bile mutsuzum. Olmuyor olmayınca. Baksana karanlığa feryat feryat ne yazdım! Gittiğin her yerden dön. Kim tutuyorsa seni. Bıraksın

''if you believe in love at first sight, you never stop looking.''

Larry : Seni seviyorum!!.
Alice: Nerede???!!!
Larry: Ne?
Alice: Göster bana!!!.. Bu sevgi nerede?. Göremiyorum! Dokunamıyorum! Hissedemiyorum!.. Duyabiliyorum. Evet bazı kelimeler duyabiliyorum, fakat senin bu basit kelimelerinle hiç bir şey yapamıyorum. Ne dersen de, artık çok geç.

Dan: Alice ben Anna'ya aşık oldum.
Alice: Bu senin seçimin. Bir ''an'' vardır, her zaman bir ''an'' vardır; '' Bunu yapabilirim'' veya ''Buna kapılabilirim veya dayanabilirim'' Senin anın ne zamandı bilmiyorum ama bu seçimi yaptın. Ben gittim.

Larry: O mutlu olmak istemiyor.
Dan: Herkes mutlu olmak ister!
Larry: Depresifler istemez. Depresyonda olduklarını doğrulamak için mutsuzluğa ihtiyaçları var. Mutlu olurlarsa artık kendileri olamazlar, dışarı çıkıp dünyayı yaşamaları gerekir ki bu da depresif bir şeydir. .

Denizde...

tam da böyle hissediyorum, dünya yanlış duruyor,

hayır ben değilim ters duran. dünya. nokta.

''Yüzyıllar, bin yıllar evvel romalı vali Pontius Pilate, İsa’nın çarmıha gerilmesi için vahşi bir tezahürat tutturmuş olan kalabalığı göstererek, “ecce homo! – işte insan!” diye bağırmıştı üzüntüyle.''

İşte İnsan!

Greta Garbo

'Hiçbir zaman yalnız olmak istiyorum demedim.

Sadece rahat bırakilmak istiyorum dedim.'

Greta Garbo

"Artık bu dünyada inanmıyoruz...

Başımıza gelen olaylara, bizi yarı yarıya ilgilendirirmişcesine, inanmıyoruz bile; aşk, ölüm...
Sinemayı yapan da bizler değiliz: bize kötü bir filmmiş gibi bakan aslında dünya."

Gilles Deleuze

"Bir insana aşık olmak; onu kalabalığın içinden çekip çıkarmak, çokluğun içinde tek kılmak ve sonra aynı hızla o teklik içindeki çokluğu keşfetmektir."

Gilles Deleuze

"Hapishanelerin, fabrikalara, okullara, kışlalara, hastanelere ve bütün bunların da hapishanelere benzemesi şaşırtıcı değil mi?"

Michel Foucault

"Neden her kişi kendi hayatını bir sanat yapıtına dönüştürmesin? Neden şu ev ya da lamba bir sanat yapıtı olsun da benim hayatım olmasın?"

Michel Foucault

Bugün 13 Aralık . 30 sene önce Erdal Eren'i asabilmek için yaşını büyüten devlet bugün Hrant Dink'in katillerini çocuk mahkemesinde yargılıyor. Bugün 13 Aralık 17 yaşında bir çocuğun düşleri yüzünden asıldığı gün.içim daralıyor ve tiksiniyorum bu insanlıkla aynı havayı paylaşmaktan. Fikirlere yumurta-yumurtalara panzer- Orantısız güç nedir? Ne değildir? Yobazlığı kara çarşafla sınırlamak gereksiz. Müziksiz, şiirsiz bilgiler de canavarlaştırıyor.

Ne çıkar birbirimize benzesek? Öğrensek, değişsek, anlasak. Şu duvar bile öylece durmuyor. Dünya öylece durmuyor. Bu inat niye?

Eşkıyalık dağlarda değil ki yalnız. Bir evin bir odasında görünmez cinayetler olur.

Soğuk katiller öylece durur, anlam çalar, sevgi azaltır, can içerler!

"Çok iken bir şeydik, bir iken çok şey. Otuz metrekarede her şeyle çok seviştik. Toprak sahipleri, çokuluslu şirketler ve işbirlikçi yerlileri, çete sahipleri ve yalakaları, baş ve bakanları, milletlerin bekçileri ve sürülerinin olduğu yerde, yer kavgası vermedik. Hiçbir yerdeydik"

Kazım Koyuncu /İgzas

- Dünyayı Atlas sırtında taşıyorsa Atlas'ı ne taşıyor?
- Kaplumbağa
- İyi de kaplumbağa neyin üzerinde duruyor peki?
- Bir diğer kaplumbağanın.
- Peki o kaplumbağa neyin üzerinde?
- Başka bir kaplumbağanın.
- Peki onun altında ne var?

- Anlamıyorsun! Ondan sonrası ta dibine kadar hep ama hep kaplumbağa işte!

Yaşamın , uzayın ve zamanın nedenini sorduğumuzda sonsuzluğa ulaşırız. Milyonkeremilyon, sonsuzkeresonsuz. Tüm zamanların birbiri içinden fırladığına, binlerce ilmekten örülü bir hayat fikrine ve yokluğun hiçbirşeyi var kılamayacağına inancımız bizi, bir kadının dünyayı saçındaki tokayı çıkarıp başucuna koyar gibi çıkarıp bu boşluğa koyduğuna inandırır. Yaratıcı böyle rastlantısal mı davranmıştır? Öylesine yaratılmış olabilir miyiz?
Yaratıcıyı oraya kimin koyduğu ise felsefenin metafizik sorularından en çetrefillisi olmuştur.

Bir inancı bir fikri bir tezi tartışmaktan daha baş döndürücü bir soru bu. Ortada kabak gibi duran dünyayı, onu içine saran sonsuzkeresonsuz boşluğu , ötesinde büyük karanlığı ve yokluğu oraya kim koydu? Hiçliğin asıl sahibi kim?

Bardak dolu mu boş mu bilemiyorum arkadaşlar ancak bardak lüzumundan fazla büyük.

Dream To Fly

Çocukların ne kadar ilham verici olduklarını unutmuşum. Uçmayı düşlemek... Hiç vazgeçmedim. Yıllar bize bir şeyler öğretiyor olabilir ama bildiğimiz şeyler kanat boylarımızı kısaltıyor, kısa uçuyoruz, erken düşüyoruz hayallerimizden. Denizin gökyüzüne en yakın yer olduğunu düşlerim hep. Kanatlarınızı şöyle bir yayın denize dalın bakalım. Bambaşka bir gökyüzü, büyük mavi bir nefes ve kendinizi kuşlar gibi hissedeceksiniz.

Yeniden çocuk olabilseydik oyunlarımız bizi uçan halıya bindiriverecekti, kanatlar fuzuli, hayaller şart! Uçalım mı?

Kitapları değil hayatı biriktireceksin asıl. Sözleri değil anlamları. İnsan bulacaksın, yüzünü denize döneceksin ve rakı içeceksin. Birileri seni yazmış olabilir , kelimelerle içini oyalayıp seni koltuğuna mıhlıyor olabilirler. Okuduğun hikayelerden anlamlar doldur ceplerine, yola çık. Şiir gibi yürü, hayatlara sız, hayalleri tut. Aykırı nehirler gibi çarpışmalısın gürültüyle kendinle,

tembelliğin bile üç tur dönsün dünyayı tut çek uydur kendine yanağından öp!