Albert Camus

iki kere intihar fikri. ikincisinde, hala denize bakarken, sakaklarinda urkutucu bir yanık hissi. insanin kendini nasil oldurdugunu simdi anliyorum. Yine sohbet, laf cok ama soylenen az. karanlikta yukari guverteye tirmaniyor, calismamla ilgili bazi kararlar verdikten sonra gunu deniz, ay ve yildizlarin karsisinda bitiriyorum. su yuzeyi hafiften isiltili ama derindeki karanligi hissediyorsunuz. iste deniz bu ve ben denizi bunun icin seviyorum! yasama cagri, ölüme davetiye.