30 Tem 2010

Cemal Süreya

En büyük özveriler benden çıkar. Yine de bencil buluyorum kendimi.
Bencil değil de, egemenlik tutkusu içindeyim galiba.
Hep müritlerin yanında rahat etmişim.
Tembelim. kuşkucuyum.
Her işi son güne bırakıyorum.
ilk barışma girişimi benden gelmez.
Daha büyük bir kusurum: bunların bir bölümüne erdemmiş gibi sarılıyorum.
fazla gevezeyim.
Büyük toplantılarda hiç konuşmadığım halde, küçük toplantılarda kimseye laf bırakmıyorum.
Bir de şey, yüzüm tutmaz, güç durumda kalırım sonradan.
Beğendiğim yanlarım da var elbet.
Bunlardan birini söyleyeyim:
Benim için en korkunç şey birini küçük düşürmektir.

Hiç yorum yok: