Kadın ve adam oturuyorlardı
uzakta beyaz dağlar vardı
gara girmek üzereyken barselona-madrid treni
kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
adam düşündü, düşündü, düşündü
aşkımız bitmesin isterim dedi
biralar içildi ve başka içkiler
kadın ve adam kederliydiler
ne birleşiyor, ne ayrılıyor elleri
neden, neden sönüp gider bir aşk
acının silinmez tortusunu bırakarak,
onulmazca inciterek yürekleri
kadın daha gerçek bir acıyla yaralıydı belki de,
tasalı bir sevecenlikle baktı erkeğine
gözyaşları içinde gülümsedi
kadın ve adam oturuyorlardı
aralarında bir masa vardı
ve hüznün aşılmaz engelleri


Ataoğlu Behramoğlu