ingeborg bachman

cok anlamli olabilirdi: tukenmekteyiz,
gitmek zorundayiz, cagrilmadan geliriz.
ama konusmak ve anlasamamak,
ve bir an bile kavusamayan ellerimiz,
yikmakta bunca seyi: kalici degiliz.
ilk adimlarimizi korkutur yabanci isaretler,
bir carpi isareti parcalar bakismalari,
istenen, yalnizliklarda eriyip gitmememiz