Denize yakın odalarda, yaz öğleden sonraları

Üzüm içerdik 
Mavi sandalyelerde

Başını göğsüme gömerdin 
Etimin içinden geçerdin

Birbirimizi tamamen parçalayacak gibi 
sevişirdik ve ağlardık

Duvarların bildiğini, tenimin bildiğini

Kendimden saklıyorum

Hayatın altına

Gündeliğe 

Etimdeki

Bu yaralar zamanın yaraları hep

Aramızda duran

Senden kalan kanların, az zamanların ülkesindeyim

Nefesimi denklesem

Canım yetmeyecek biliyorum!

Şimdi gül koysam pencere önlerine

Denize yürüsem

Hatırlamasam...

Balıklar öyle çoğalmış

Koca bir duvar denizin önünde

Gözlerime bakıp ölüyorlar...