Bin kafesin kapısı birden açıldı
Sesin çıktı, göklendi, kanatlandı
Adımın harfleri bir bir uçuyor şimdi nefesinle
Boynumda bir yer buluyorsun
Soluk soluğa
Sessizce
Kumun altındaki şeyleri
Biliyor ve kurtarıyorsun
Denizlerimden içip
Bana ırmaklarını veriyorsun
Aşk ellerimde büyüyor, büyüyor
Senin ağırlığın eski güzel bir gemi
Deniz oluyorum altında ben
Sığıyoruz birbirimize
Martı sesleriyle
Aşk hiç geçmez. Bunu unutma diyorum
Islıkla yanıt veriyorsun.
Bir rüzgar çıkıyor
Unutuyoruz. Ne unutmayacağımızı bile...
3 yorum:
kabeyttim
buna alışarak yaşamayı başarmışken
tekrar kaybetmeyi göze alabilirim fakat
nasıl yapılıyordu
unutmuşum
belkide hiç bilmediğim için
hep kaybettim
ne diyordum
hiç hatırlamaya çabalamadan kaybetmek
birine alışarak yaşamak
sevmek birilerine alışmaya çabalamak
şaraba öylesine güzel alışmışken
testiyi birilerini düşünerken yere çalmak
aynı kadehten içmemeyi başarmışken
kendini daha nasıl parçalayabilir bir deniz
en asi rüzgarlarla bir olup çarparken kayalıklara
sıçramışım beyaz bir gömleğe
seni her gördüğümde
bir kan damlası gibiyim
ne diyecektim
en iyisi yere bakarak yalnız kalmak
tüm insanların yüzü birgün toprak olacak
Tüm insanlığın yüzü bir gün toprak olacak...
Çok güzellll
Yorum Gönder