21 Haz 2011

Tutunmadım. Tuttum . Herkesten önce . Ben . Sen düşerken, bin düğüm peşinden. Hep tuttum hiç yerlerinden. Başka denizlerden yorgun, bin yaralı yerlerin. İlk liman benim göğsüm ve ilk ben seni uyuttum. Kırk yalan Kırk yemin . Herkesten önce. Sen. Unuttun.

7 yorum:

beenmaya dedi ki...

herkesten
her şeyden önce
unutuluyor her zaman
zaman!

Parpali dedi ki...

Sabah, gittikçe koyulduğunu söylemiştim yalnızlığımın. Ve Maya gelip bu kapıyı açtı şimdi bana. Unutulmuş sözlere çıktı yine yolum. Olsun...

Sezi dedi ki...

zamanda bende işe yaramıyor ne yazık. her söz mıh gibi aklımda durur. verdiğim veya unutulan. her zaman herkesi mutlu etmek mümkün olamıyor biri artık sevmiyorsa elbet gitsin yollar onun. ama seviyorum yorgunum beni al beni sev diyenlerin kolları kanatları az güçlenince rüzgara karışmaları vefasızlık gibi geliyor...

beenmaya dedi ki...

verilen ama tutulmayan bir söz de bende var. birbirimizde dinlenelim kelimelerine rağmen aralık bırakılan bir kapı ve üzerine basılıp geçilen bir saygı...

ay sevgili sezi bilmez miyim hem de ne vefasızlık. ama sen sakın vazgeçme kelimelerden. onları kirletenlerden geç de kelimelerden ve yüreğinden geçme...

ofis dedi ki...

ben her gün içimden şerefsizliğini haykırdığım ama yarattığı gerçeğin kendisinden alıp götürdüğü ar duygusunun boşluğunda sustuğum bir yüzle karşı karşıyayım.
erkekler kadınları kullanır. ya da tam tersi.
insan denen mahluka güvenim yok.
o yüzden itibarım da azaldı.
iyi yazmışsınız hanımlar, ellerinize sağlık.
acılar koyversun gitsun..

Elif dedi ki...

Merhaba Sezi blogunu 1-1.5 ay önce keşfettim,o günden beri hergün takip ediyorum.Çoğu cümlen, bir çok paylaşımın yaşamımdan bir anıya götürüyor beni. İyi ki blogun var diyesim geldi. Tanışmıyoruz ama seni canı gönülden tebrik ediyorum.

Sezi dedi ki...

ben de sayenizde yalnız olmadığımı hissediyorum.