1 May 2010

Kara Kitap / Orhan Pamuk

Hayat dertlerle doluydu, acilarla, biri bitince öbürü gelen, öbürüne alisirken bir yenisi bastiran ve yüzlerimizi birbirine benzeten derin acilarla. birdenbire de gelseler, bu acilarin coktan beri yolda oldugunu biliyorduk biz, onlara kendimizi hazirlamistik, ama gene de dert, bir kabus gibi üzerimize cökünce bir tür yalnizliga kapiliyorduk; baska insanlarla paylastigimizi sandigimiz zaman mutlu olacagimiz umutsuz ve vazgecilmez bir yalnizlik.

Hiç yorum yok: