yeni yıl

Özdemir Asaf'ın aşağıdaki dizelerde bahsettiği boşluk var ya hani .
Karanlık. Düştüm , oradayım.
Cebimdeki fosforlu kalemle yazıyorum karanlığa
''lütfen bu yıl daha güzel şeyler olsun''

Zamandan nefret ediyorum, dünyanın büründüğü halden, her sene daha kötü bir dünya olamaz diyorum içimden ve büyük yanılıyorum.
Kendimi yaşadığım zamandan soyutlamam mümkün değil,
öyle biri değilim ben.
hiç olmadım.

Açıklaması zor bazı geceler kalbimin acıdığını hissediyorum:
yaralı bir el gibi, deride bir kesik gibi içten içe kanıyor.
Kalbimi yapayalnız, göğsümün içinde acırken hissediyorum.
Elimle tutmaya, destek olmaya çalışıyorum, nefesim kesiliyor.

Eğer hatırlamalar ülkesi olsaydı ben kesin kralı olurdum.
Hayatın tek bir saniyesini unutmuş değilim.
Büyük bir yorgunlukla aynı anda binlerce zamanın içinden geçiyorum.
Kalbim çok sevmekten yorulmuş olabilir.
Kalbim gördüğü kötülükler karşısında yılgın, güçsüz, kalbim ne yapacağını bilemez halde.
Halsiz, çırpınıyor.

Yeni yıl.

Kendim için en ufak bir dileğim yok. Bilmemne tropik adasında tatil gibi benden başka kimseye mutluluk getirmeyecek , geçici hazlardan, dileklerden vazgeçtim.
Kendimi aylarca palmiye ağaçlarının altına saklayabilirim ama ne değişecek?
bir tek dileğim var:
2010 tüm dünya çocuklarının daha çok güldüğü bir yıl olsun.