bir

bir hayattan diğerine savrulup duran ruhlar olduğumuza inanmıyorum.
yalnızca bir tek hayat var çünkü.

ve bir ağacın her bir dalı bambaşka canlı görünse de aslında yaşatıyor ağacı
''tek'' değiliz ama ''bir''iz kelimelere dökemiyorum bunu
''tek'' bir nehrin su zerrecikleriyiz ''sayısız''

sınırlarımız öyle belirgin ki
yalnızca çok sevince ''sen nerede bitiyorsun'' ''o nerede başlıyor'' soruşturması önemini kaybediyor.
böyle biraz sisli , büyülü bir sınırsızlık.
yine de bu sınırsızlığı bedeninle sınırladığın için saplanman kaçınılmaz kendine

afrikada aç bir çocuktan seni ayıran hiç bir şey yok
upuzun elbisesiyle salınan bir prenses
kaldırımda oturmuş ağlayan bir çocuk ( elleriyle yüzünü kapatmış)
hepsi sensin.
sen hiç kimse değilsin.
herkessin