Balzac'tan

"insanoğlu ancak bebekken bol bol güler. yaşam merdivenini tırmandıkça bu içten gülme, yağı bitmiş kandil gibi söner. bu da şu demektir: neşelenmek için insanın masumiyete ve temiz kalpliliğe gereksinimi vardır. bu özellikleri olmayan kişiler dudaklarını büzer ve sanki bir kötülüğü gizlemek istermişcesine surat asar."