ayrılık

Elimden gelse ikimizden başka bir şey yapardım. Elimden gelse zamanı geri alır, seni benden götüren yolların başına dağlar gibi dikilirdim. Ama bütün bunların fayda etmeyeceği bir noktaya geldik sevgilim. Aramıza başka insanları, başka öpüşleri soktuk. İşe yaramayacağını bilerek aşk filmlerinden sözler fısıldadık kulaklarına, inanmadan. Sevebileceğimizi umarak baştan çıkardık onları.

Öperek yüzünü aşındırdılar. Teselli bulamadın.
Teselli bulamadım. Başka yataklarda hep ciğerlerim küçülerek uyandım.

Hala birbirimizden ne kadar uzaklaştığımızın farkına varamamıştık.
Birbirimizden kendi irademizle uzaklaştığımıza inanıyorduk.
İçimizde bir ses her şey boka batarsa geri dönebileceğimizi söylüyordu.
tıpkı annesinden dayak çocuğun ağlarken annesinin adını çağırması gibi,
birbirimize her kötülüğü yapıp sonunda bir araya geleceğimize inancımız tamdı.

Hıncımızı başkalarından, içkilerden, danslardan çıkarıyorduk.
Hala farkına varamamıştık.
içimizdeki acıdan başka bir şey değildi ve geçecekti.
Sen benim için hep orada bekliyordun.
tek sesime bakardı her şey, beni çekip alırdın.
emindin... emindim...

Oysa bu kez yollar fazla çatallanmıştı.
Birbirimize sesimizi bile duyuramayacak kadar uzaklaşmıştık bu sefer.
Dönemedik gittiğimiz yerden.

Şimdi başkalarının hayatını yaşamaya mahkumuz.
Bir taş yutkunarak.
kendimizi çok önemli sanmanın ve aşkı küçümsemenin cezasını ödüyoruz.

Bir ömür...