Şehir delirdi. İnsanları birbirine çarpa çarpa

Çiçeklerimi sulamıyorum, çıkmıyorum evden

Kim kimin kalbine girebilir bunca hınçla?

Bir aslanın son gözleri avcının namlusunda.

Sulardan ölü topluyorum.

Unutmuyorum

Fazla suyla çürüyen otların bir ahı vardır...

Bir gecede bir aşk icat edebilirdik

Gözlerimizi kapar şehrin üstünden uçardık

Dokunabilseydik birbirimize

Karnımız, karnımızın içi hafif düşün

Uçuşuyoruz

En imkansız kuş bu biliyorum bu cinayet çağında

Anlayabilseydik birbirimizi, az çıksaydık kendimizden

Marşları, siren seslerini, öfkeyi kullanmazdık

Selaları kullanamazdık, ölülere ayıp olurdu!