sonra kırık aynada görüyorum kırılmış
kalbimi ve herkesin kendi gölgesini giyindiği
bir mevsim oluyor güz, oysa üşürken
aynada kırılan sen ve kalbime biriken kar
topu çalınmış çocuk, soyunup gölgesinden
sarmalıdır herkes güzünü, yoksa bütün
aynalar bırakıp gider bir gün yüzünü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder