Hayatın dinginliğini en çok tehdit eder görünen dört düşünce vardı.

Bunlardan birincisi şuydu: ''Aşkın efendiliği iyidir, çünkü o, ona inanan kişinin ruhunu bayağı şeylerden uzak tutar.''
Diğeri şuydu: ''Aşkın efendiliği iyi değildir, çünkü ona inanan kişi ne denli inan beslerse ona, o denli ağır ve acılı anlar yaşamak zorunda kalır. ''
Diğeri şuydu: ''Öyle tatlıdır ki aşk’ın adını duymak, işleyişinin de yalnız tatlı şeylerde bulunuyor olması olanaksız bence.''
Dördüncü düşünce şuydu: ''Aşkın, uğruna beni bunca kanattığı kadın, yüreği kolayca coşan öteki kadınlara benzemez''