Seni bir gün en yakının ele verirse eğer, öğren susmasını ve ağlamamasını.
Bir kavanozun içinde mavi bir gül yetiştir her gün daha çok yaşayan ve
bir masalın ağzını kapat!
Binmedigim hiçbir otobüs beklemedigim hiçbir durak kalmadi.
Bu sehirde gittikçe azaliyor hayat
Neyi erken yasadiysam hep ona geç kaliyorum
sana göçüyorum her sonbahar...
yollarin çikmiyor aşkıma
Seni içimden terk ediyorum.
Susmaktan yoruldum.
Kuslar ve sarkilar bu sehri terk edeli beri efkar demliyorum gözlerimde.
Yaşlarimi yanagima varmadan öldürüyorum.
Seni içimden terk ediyorum.
Ne unutacak kadar nefret ettin benden ne de hatirlayacak kadar sevdin beni.
Arada kaldık!
Yıkık bir duvar kadar bile pisman degilsin biliyorum.
Sen beni hep bulmamak için aradin.
Yanılgımdın.. Yangınımdın...........
ne tuhaf içimi acitan da sendin acimi dindirecek olan da.
Ya öldür beni dedim ya da git benden
aldırmadın aldırdıklarıma
İçi bulanik bir sevdanin ucunda seni kaybettim
Külüme basanlar bile utandi yaptıklarından.
iste soluk bir ömrün son nefesi ise benden,
Seni içimden terk ediyorum...
Kahraman Tazeoğlu
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder